The Four-Footed Doctor

"Wealth and social ranks do not come from arms or legs, parents or from relatives. They really are from perseverance and industriousness."

Once upon a time, there was a family of a millionaire with five children who were all sons and the fifth of whom was born crippled. He had only arms and a torso, but no legs. The parents felt very embarrassed at having such a crippled son who they thought did not suit their honor, and ordered a maid to put the baby boy in a cooking pot and float it in the river. The pot containing the poor baby boy floated quickly down the stream the whole night and finally arrived at a border village in which there was a Brahman full of medical knowledge. To his great pleasure, the Brahman found the pot with the legless baby boy still alive. He brought the boy up like his own and named him "Komphak Komar".When the maid who floated the boy away returned home, she was overcome with pity for the infant boy and couldn't sleep. At midnight, she decided to run away from her boss in order to search for the baby to take care of him. She met the baby at the Brahman’s house on that night, but she did not say anything except that she offered to serve the Brahman free of charge. The Brahman was very surprised and thought: "This baby really brings me good luck because I have a maid once I have brought him home."

Eight years passed by. Komphak Komar could now speak and was able to understand everything. Then, the maid took a chance and told the boy everything. Upon learning the truth, the boy, with tears in his eyes, felt pity for himself, thinking that he was both a crippled and homeless boy who was abandoned like a log and that he was never able to make himself a rich or high-ranking man. He then asked the maid to take him to the Brahman, his adopted father, to tell him the truth.

Having heard the story from the boy, the Brahman comforted him and said: "Wealth and social ranks do not come from arms or legs, parents or from relatives. They really are from perseverance and industriousness. Even a drop of water, which is a soft, senseless, parentless, and limbless object, can still pierce through a mountain rock due to its dropping one drop at a time every day. " "As for you," the Brahman said, adding: "You only have no legs, but if you have perseverance and industriousness, you will be far better than those who have legs. You see, Beggars have both arms and legs, but why do they have no wealth and ranks? On the other hand, why was the ten-faced giant called Dasakantha, who also had a thousand arms, in the Ramayana story still defeated by Prah Ream and Haknukman? "The Brahman went on to say: "My dear son! From today on, you should try to learn literacy and medicine from me. I’ll teach you."

Twelve years later, "Komphak Komar" had learned literacy and medicine very well and skillfully. His adopted father took him to the capital to take an examination in which he was ranked first as a medical doctor who became famous all over the capital. The king conferred the highest distinction upon him as a higher honorary dignitary and gave him two strong men and a hammock with a carrying pole as the vehicle. Since then, "Komphak Komar" has been called "The Four-Footed Doctor" because he had two men to carry him in the hammock as a vehicle.

As for "Komphak Komar"‘s four brothers, who were all dear to their parents, they were poorly educated owing to their absorption in great pleasure. Some married wives at their own will and some even ran away from their parents, bringing along as much property as they could take with them. One day, the millionaire fell seriously ill. Despite the variety of treatments given by several doctors, his illness did not seem better. The millionaire then ordered a servant to send for the "four-footed" doctor as he was very famous. The servant met the maid, who was serving the "four-footed" doctor, but she did not tell him the secret. She said: "Nowadays I serve the "four-footed" doctor, but he is too busy to treat your boss, so please go back and tell him." The servant came back to tell everything to the millionaire. The millionaire and his wife were not complaisant and ordered the servant to come for the doctor again. They told the servant to tell the doctor that they would give him all the millionaire’s property if he could cure him. On hearing what the servant had said, the maid took him to see the "four-footed" doctor, but she did not tell the doctor that the millionaire was his father. The doctor agreed. He completely cured the millionaire of his illness and the millionaire gave all his property to him as promised.

During the time when the millionaire gave the property to the doctor, the maid showed up and said: "This "four-footed" doctor is your most hated son, whom you had ordered me to float away in a cooking pot. Once the maid finished her last word, the millionaire and his wife rushed to embrace the doctor with great joy and asked him to forgive them. The doctor was absolutely delighted to meet his parents and to be recognized as their son. The doctor took the Brahman to live in the millionaire’s house together with his parents. He also upgraded the maid as his natural elder sister, who lived together ever since.

Source: https://aseanfolktales.wordpress.com/2015/12/06/the-four-footed-doctor-translated-from-khmer-by-chhim-chan-bora/

---

Cambodian Manuscript and Audio

គ្រួសារសេដ្ឋីមួយមានកូន ៥ នាក់សុទ្ធតែកូនប្រុសទាំងអស់។ ដោយឡែកកូនទី ៥ អភ័ព្វជាងគេ ព្រោះ

កើតមកពុំមានជើងដូចគេ។ សេដ្ឋីជាមាតាបិតាមានសេចក្តីអៀនខ្មាស់ ដោយគិតថាកូនពិការបែបនេះ នឹងធ្វើឲ្យ

អាប់ឱនកិត្តិយសខ្លួន ក៏ប្រើឱ្យទាសីយកកូននោះក្នុងឆ្នាំងបណ្តែតតាមទឹកហូរចោលទៅ។

ឆ្នាំងបាននាំទារកកំសត់នោះទៅតាមល្បឿនទឹកហូរអស់មួយរាត្រី បានដល់ភូមិជនបទមួយដែល

ព្រាហ្មណ៍រស់នៅ។ ព្រាហ្មណ៍នោះជាអ្នកចេះវិជ្ជាពេទ្យយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញផង។ ព្រាហ្មណ៍បានរើសឆ្នាំងនោះក៏

ឃើញទារកកំបុតជើងទាំងសងខាងនៅរស់នៅឡើយ។ គាត់មានសេចក្តីត្រេកអរខ្លាំងណាស់ បានយកទារក

នោះទៅចិញ្ចឹមបីបាច់ថែរក្សាទុកដូចជាកូនបង្កើតរបស់ខ្លួនអ៊ីចឹង ដោយដាក់ឈ្មោះឲ្យកូននោះថា«កុម្ភកុមារ» ។

ចំពោះទាសាទាសីដែលបានយកទារកទៅបណ្តែតទឹកចោលនោះវិញ មានសេចក្តីអាណិតអាសូរទារក

នោះជាពន់ពេក ដេកមិនលក់ នៅពាក់កណ្តាលអធ្រាត្រនាងសម្រេចរត់ចេញពីផ្ទះសេដ្ឋី ដើម្បីទៅតាមស្វែងរក

ទារកនោះមកចិញ្ចឹម។ លុះទៅដល់ភូមិមួយ នាងបានជួបទារកនៅជាមួយព្រាហ្មណ៍ ប៉ុន្តែនាងមិននិយាយអ្វីទាំង

អស់ បែរជាសុំព្រាហ្មណ៍នៅបម្រើដោយមិនឥតយកថ្លៃឈ្នួលអ្វីទៅវិញ។ ព្រាហ្មណ៍នឹកក្នុងចិត្តថាអស្ចារ្យណាស់ ទារកនេះជាមហាប្រសើររបស់អញហើយ គ្រាន់តែមកដល់ផ្ទះមានខ្ញុំបម្រើភ្លាម ។

ប្រាំបីឆ្នាំកន្លងផុតទៅ កុម្ភកុមារចេះនិយាយស្តីដឹងការសព្វបែបយ៉ាង។ នាងទាសីមានឱកាសក៏បាន

អាថ៌កំបាំងដល់កុមារតាមដំណើររឿង ធ្វើឲ្យកុមារហូរទឹកភ្នែករហាមនឹកស្រណោះអាណិតខ្លួន ជាមនុស្សខ្វិនខ្វន់

ក្ងង់ក្ងែងពិការអនាថា គ្មានទីពឹងដែលត្រូវគេបំបរបង់ចោលអណ្តែតត្រសែតដូចគល់ឈើក្នុងមហាសាគរ គ្មានអាណិតអាសូរ និង មិនអាចធ្វើឱ្យខ្លួនជាមនុស្សមានទ្រព្យដូចគេឡើយ។

ព្រាហ្មណ៍ជាឪពុកចិញ្ចឹមបានឮដំណឹងនេះ ក៏បាននិយាយអប់រំទូន្មានកុម្ភកុមារថា «ទ្រព្យសម្បត្តិ កិត្តិយស មិនមែនកើតពី ពីឪពុកម្តាយ ពីទេ គឺពិតជាកើតមកពីសេចក្តីព្យាយាម។ សូម្បីតែតំណក់ទឹកជាវត្ថុទន់

ជ្រាយគ្មានវិញ្ញាណ គ្មានដៃជើង គ្មានឪពុកម្តាយ គ្មានញាតិមិត្ត ក៏អាចទម្លុះផ្ទាំងថ្មភ្នំដ៏រឹងមាំបាន ដោយសារតែ

សេចក្តីព្យាយាម ដែលស្រកតក់ៗ ជារៀងរាល់ថ្ងៃនោះដែរ»។ ចំណែកកូនគ្រាន់តែគ្មានជើងប៉ុណ្ណោះ បើកូនមាន

សេចក្តីព្យាយាម កូនអាចប្រសើរវិសេសជាងអ្នកមានដៃជើង ច្រើនទៅទៀត។ កូនឃើញទេ អ្នកសុំទានមានដៃ

ជើងគ្រប់គ្រាន់ ហេតុអ្វីបានជាគ្មានទ្រព្យសម្បត្តិនិងកិត្តិយសដូចគេឯង។ ម៉្យាងទៀតនៅក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍ដូចជា យក្សទសកណ្ឌមានដៃជើងមួយពាន់ មានក្បាលដប់ ហេតុអ្វីច្បាំងចាញ់ព្រះរាមនិងហនុមានទៅវិញ ។ ម្នាលកូន

សម្លាញ់ ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅកូនត្រូវព្យាយាមរៀនសូត្រអក្សរសាស្រ្តនិងវិជ្ជាពេទ្យពីឪពុកចុះ ឪពុកនឹងបង្រៀនកូន។

ដប់ពីរឆ្នាំកន្លងផុតទៅ កុម្ភកុមារបានសម្រេចវិជ្ជាអក្សរសាស្រ្តនិងវិជ្ជាពេទ្យយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។ ឪពុក

ចិញ្ចឹមបាននាំទៅប្រឡងនៅទីក្រុង បានជាប់លេខ១ ថ្នាក់បណ្ឌិតខាងវិជ្ជាពេទ្យ មានកិត្តិសព្ទល្បីល្បាញពេញ

ទីក្រុង។ ព្រះរាជាបានប្រទានឋានន្តរស័ក្តិជាឧត្តមមន្រ្តី ហើយទ្រង់ប្រទានបុរសមានកម្លាំងខ្លាំងក្លាពីរនាក់ ជាមួយ

នឹងអង្រឹងស្នែងមួយសម្រាប់ជាយានជំនិះ។ តាំងពីពេលនោះមក មនុស្សម្នាទាំងឡាយនាំគ្នាហៅកុម្ភកុមារថា

គ្រូពេទ្យជើងបួន ដោយហេតុថាមានមនុស្សពីរនាក់ជាអ្នកសែងគាត់ទៅគ្រប់ទីកន្លែង។

និយាយពីបងប្អូនបួននាក់ទៀតរបស់កុម្ភកុមារ ដែលរស់នៅជាមួយឪពុកម្តាយជាសេដ្ឋីនោះវិញ មិនបាន

ការសិក្សារៀនសូត្រជ្រៅជ្រះឡើយ។ ម្នាក់ៗគិតតែសប្បាយខ្លះយកប្រពន្ធដោយចិត្តឯង ខ្លះលួចទ្រព្យសម្បត្តិ

ទៅឲ្យប្រពន្ធដោយមិនរវល់ជាមួយឪពុកម្តាយឡើយ។ ថ្ងៃមួយ លោកសេដ្ឋីធ្លាក់ខ្លួនឈឺជាទម្ងន់ គ្រូពេទ្យជា

ច្រើនមើលមិនជាសោះ សេដ្ឋីបានឲ្យអ្នកបម្រើទៅអញ្ជើញគ្រូពេទ្យជើងបួនមកព្យាបាលម្តងវិញ ព្រោះល្បីថា

ពូកែខ្លាំងណាស់។

អ្នកបម្រើបានទៅជួបទាសី ប៉ុន្តែនាងមិនប្រាប់អាថ៌កំបាំងទេ នាងបែរជានិយាយថា សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំទៅ

បម្រើលោកគ្រូពេទ្យជើងបួន តែឥឡូវលោករវល់ណាស់ ទៅមើលចៅហ្វាយបងមិនបានទេ សូមទៅជម្រាប

លោកវិញចុះ។ អ្នកបម្រើបានទៅជម្រាបលោកសេដ្ឋីតាមដំណើររឿង តែលោកសេដ្ឋីនិងប្រពន្ធមិនអស់ចិត្ត បាន

ឱ្យអ្នកបម្រើទៅអញ្ជើញគ្រូពេទ្យជើងបួនម្តងទៀត។ អ្នកបម្រើនិយាយប្រាប់ទាសីថា «បើមើលលោកសេដ្ឋីជា លោកសេដ្ឋីនឹងប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យទាំងអស់»។ នាងទាសីឮអ្នកបម្រើពោលដូច្នោះ ក៏នាំអ្នកបម្រើទៅជួប

គ្រូពេទ្យ តែនាងមិននិយាយប្រាប់លោកគ្រូពេទ្យជើងបួនថាសេដ្ឋីនោះជាឪពុកខ្លួននោះទេ។ គ្រូពេទ្យបានយល់

ព្រមទទួលទៅព្យាបាលសេដ្ឋី។ មួយរយះពេលខ្លីកន្លងទៅ សេដ្ឋីបានជាសះស្បើយដូចបំណង សេដ្ឋីក៏បាន

ប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិឲ្យគ្រូពេទ្យតាមពាក្យសន្យា។ នៅខណៈនោះទាសីបានចូលទៅបង្ហាញខ្លួននិងបានជម្រាប

លោកសេដ្ឋីថា ៖ «លោកគ្រូពេទ្យជើងបួននេះហើយ ជាកូនរបស់លោកសេដ្ឋី ដែលនាងខ្ញុំបានយកទៅបណ្តែត

ទឹកចោលនោះ»។ គ្រាន់តែឮទាសីនិយាយប៉ុណ្ណោះ លោកសេដ្ឋីនិងភរិយាស្ទុះទៅឱបគ្រូពេទ្យជើងបួន សុំឱ្យ

គ្រូពេទ្យអភ័យទោសដល់ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ រីឯគ្រូពេទ្យមានសេចក្តីត្រេកអរយ៉ាងក្រៃលែង ដោយបានជួប

ឪពុកម្តាយ។

ចំណែកតាព្រាហ្មណ៍ជាឪពុកចិញ្ចឹម លោកគ្រូពេទ្យបានយកមករស់នៅជួបជុំជាមួយគ្រួសារលោក

សេដ្ឋី ហើយនាងទាសីត្រូវបានលោកគ្រូពេទ្យលើកតម្កើងជាបងស្រីបង្កើត រស់នៅក្នុងគ្រួសារលោកសេដ្ឋី

ផងដែរ។